Ο ποιητής μπορεί να διακινδυνέψει τα
πάντα για να κατακτήσει την απόλυτη μοναξιά, που είναι απαραίτητη για να
πραγματοποιήσει το ποιητικό του έργο—να το αποσπάσει από το κενό για να
του δώσει ζωή. Αποδιώχνει περίεργους και φίλους, ή συμβουλές που θα
έκαναν το έργο του προσιτό στον κόσμο. Μπορεί, ίσως , να επιλέξει την
εξής μέθοδο: αφήνει γύρω του μια δυσωδία τόσο αηδιαστική, τόσο ρυπαρή,
που κι ο ίδιος λιποθυμά και παθαίνει ασφυξία. Τον αποφεύγουν. Είναι
μόνος. Η ολοφάνερη συμφορά του θα του επιτρέψει κάθε λογής θρασύτητα,
αφού κανένα βλέμμα δεν τον ενοχλεί. Κλυδωνίζεται ανάμεσα στη ζωή και
την ερημιά του θανάτου. Η φωνή του δεν ξυπνά καμία ηχώ. Γιατί αυτά που
έχει να πει δεν απευθύνονται πια σε κανέναν, κι ούτε χρειάζεται να τα
καταλάβουνε οι ζωντανοί—δεν τα υπαγορεύει εξάλλου η ζωή, παρά τα
επιβάλει η εξουσία του θανάτου.
(από το έργο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ακόμα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Ελπίζω να το αγαπήσετε και εσείς.