...Δεν σταμάτησα ποτέ να πιστεύω ότι ο έρωτας, ανάμεσα σ' όλες τις καταστάσεις απ' όπου ο άνθρωπος μπορεί να περάσει, είναι ο πιο μεγάλος προμηθευτής του είδους σε λύσεις αυτής της φύσεως, ενώ εξακολουθεί να είναι ο ίδιος ιδεώδης τόπος για συνένωση, για σύντηξη αυτών των λύσεων. Οι άνθρωποι βλακωδώς χάνουν την ελπίδα τους για τον έρωτα- κι εγώ την έχασα- ζουν υποδουλωμένοι στην ιδέα ότι ο έρωτας είναι πίσω τους, ποτέ μπροστά τους: οι περασμένοι αιώνες, το ψεύδος της λήθης στα είκοσι χρόνια. Υπομένουν, σκληρύνονται, που παραδέχονται προ παντός ότι ο έρωτας δεν είναι γι' αυτούς, με την πομπή των λάμψεών του, αυτό το βλέμμα πάνω στον κόσμο που είναι καμωμένο από τα μάτια όλων των μάντεων. Χωλαίνουν από τις απατηλές αναμνήσεις που φθάνουν μέχρι να τους αποδώσουν την αρχή μιας πανάρχαιας πτώσεως, για να μη βρεθούν περισσότερο ένοχοι απ' ό,τι είναι. Και μ' όλα τούτα για τον καθένα η υπόσχεση κάθε στιγμής που θάρθει περικλείει όλο το μυστικό της ζωής, πούχει τη δύναμη να αποκαλυφθεί κάποια μέρα τυχαία μέσα σε κάποιο άλλο όν...
(απόσπασμα)
πηγή: http://chrysamas.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ακόμα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Ελπίζω να το αγαπήσετε και εσείς.